صالح عاصم كفاش معروف به پرويز كه در شعر (عاصم)تخلص ميكند روز13/ديماه/1320 در محله ئ قديمي جمعه مسجد اردبيل درخانهء پدر بزرگ فقيدش شادروان غلام عسگر عاصم كفاش –كه از خادمين دربار حسيني و شاعري دلسوخته و بي تكلف بوده -قدم به جهان هستي گذاشت.پدر مرحومش اسمعلي داراي ذوق ادبي بود ودر راستهء كفاشان بازار اردبيل به كفاشي اشتغال داشت.

صالح عاصم  تحصيلات ابتدايي را در دبيرستان سنايي واقع در كوچهء حسن آباد و تحصيلات متوسته را در دبيرستان پهلوي و صفوي به پايان رسانيد. پس از انجام خدمت وظيفه وارد تربيت معلم تبريز شد و پس از گذراندن دورهء آموزشي يكساله به زادگاه خود بازگشت تا به عنوان معلم استخدام شود ودر دبيرستانهاي اردبيل به تدريس پرداخت .وي در سال1353 به دانشسراي عالي تهران راه يافت ودر رشتهء زبان وادبيات زبان انگليسي بهاخذ مدرك ليسانس نائل گرديد. عاصم كه درسال 1343 ازدواج نموده داراي سه فرزند به نامهاي داور و داريوش و رامين ميباشد كه دريغا شمع حيات دومين فرزندش در زمستان سال 1376 به خاموشي گرائيد وروح شاعر را براي هميشه داغدار كرد. عاصم در اين ماتم شعر سوز ناكي دارد كه بيتي از آن نقل مي شود:
منه بير داغ دادين‌، اسفند آيي،داديري فلك
تابيلم سينه ي زينب ده كي آمار نه دير
عاصم ،علاوه بر مهارت در مراثي غزلهاي اجتماعي و چار پاره هاي هجايي،منظومه هاي  شيوايي به صورت بحر طويل دارد كه از آن جمله مي توان به قطعهء سوري(جهنمده بيتن گول)وشيخ محمد(ايكينجي بهلول)اشاره كرد.
آثار چاپ شده از اين شاعر عبارتند از:
1.قانلي سحر 1373
2.يارالي دورنا1377
3.نيسگيللي گولوشلر1382